Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

ΑΣΚΗΣΗ ΑΠΡΟΣΩΠΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

1)Να συνταχθούν πλήρως οι παρακάτω προτάσεις.

  •  Ὁμολογεῖται Κῦρον Μανδάνης γενέσθαι.

  • Τί χρη παθεῖν τόν ἐκλιπόντα τήν πατρίδαν;

  • Δεῖ τιθέναι νόμους και ζῆν κατά νόμους.

  • Λέγεται τούς Ἀθηναίους διά Περικλέα βελτίους γεγονέναι.

  • Εἰκός ἐστίν αὐτούς βελτίους γίγνεσθαι.

  • Ἠγγέλθη αὐτῷ ὄτι Μέγαρα ἀφέστηκεν.

  • Δεῖ ὑμᾶς τοῖς ἄρχουσι πείθεσθαι.

  • Φύσιν πονηράν μεταβαλεῖν οὐ ῥάδιον.

  • Προσήκει τούτους εὐδαιμονεστάτους ἡγεῖσθαι.

  • Δῆλον ἦν ὄτι οἱ νικῶντες οὐδένα ἄν ἀπόκτείνειαν.

Η ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


Τα ρήματα ανάλογα με το υποκείμενο που δέχονται διακρίνονται σε απρόσωπα και προσωπικά.
  • Προσωπικά είναι εκείνα που δέχονται για υποκείμενό τους μια αντωνυμία η΄ένα όνομα που φανερώνει το α΄,β΄,γ΄ πρόσωπο ενικού η΄πληθυντικού . π.χ γράφω,πράττετε,ἑάλω 
  • Απρόσωπα ονομάζονται εκείνα που δεν δέχονται για υποκείμενό τους κάποιο πρόσωπο του λόγου.
ΤΑ ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΑ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΡΗΜΑΤΑ
Αποκλειστικώς απρόσωπα ρήματα είναι μόνο το χρὴ(= πρέπει, είναι ανάγκη) και το ἔξεστι (= είναι δυνατό, επιτρέπεται).
Τα υπόλοιπα προέρχονται από προσωπικά ρήματα:
α) ενεργητικά, όπως:
  • δοκεῖ (= φαίνεται, νομίζεται, θεωρείται)
  • δεῖ, πρέπει, προσήκει (= πρέπει, επιβάλλεται, αρμόζει)
  • ἔνεστι, πάρεστι, ἔστιν (= είναι δυνατό)
  • μέλλει (= πρόκειται)
  • σημαίνει (= δίνεται σημείο)
  • μέλει τινί (= ενδιαφέρει κάποιον)
  • δηλοῖ (= είναι φανερό)
  • φιλεῖ (= συνηθίζεται)
  • διαφέρει (= υπάρχει διαφορά)
  • παρέχει (= παρουσιάζεται ευκαιρία)
  • ἔοικε (= φαίνεται)
  • προχωρεῖ (= πάει καλά)
  • λυσιτελεῖ, συμφέρει (= συμφέρει)
  • ἐγχωρεῖ (= είναι δυνατό, επιτρέπεται)
  • ἀρκεῖ (= είναι αρκετό)
β) παθητικά, όπως:
  • λέγεται, ἀγγέλλεται, θρυλεῖται, ἄδεται, (= λέγεται, διαδίδεται)
  • ὁμολογεῖται (= αναγνωρίζεται)
  • νομίζεται (= θεωρείται)
  • ἐπέρχεταί τινι, παρίσταταί τινι (= έρχεται στο νου κάποιου)
  • εἴμαρται (= είναι πεπρωμένο, είναι ορισμένο από τη μοίρα)
  • ἁμαρτάνεται (= γίνεται σφάλμα)
  • εἰκάζεται (= συμπεραίνεται)
  • ὥρισται (= είναι καθορισμένο)
  • ἐνδέχεται, ἐγγίγνεται (= είναι ενδεχόμενο)
  • προβεβούλευται (= έχει βγει προκαταρτική απόφαση)
  • ἐγγίγνεται (= επιτρέπεται)

Οι απρόσωπες εκφράσεις σχηματίζονται:
α) από ουδέτερο επιθέτου και το ρήμα ἐστί:
  • ῥᾴδιόν ἐστι (= είναι εύκολο)
  • οἷόν τ΄ἐστι (= είναι δυνατό)
  • δῆλόν ἐστι (= είναι φανερό)
  • δεινόν ἐστι (= είναι φοβερό)
  • προσῆκόν ἐστι (= είναι πρέπον)
  • χαλεπόν ἐστι (= είναι δύσκολο)
  • ἀγαθόν ἐστι (= είναι καλό)
  • πλημμελές ἐστι (= είναι ανάρμοστο)
β) από ουδέτερο μετοχής και το ρήμα ἐστί:
  • εἰκός ἐστι (= είναι φυσικό)
  • χρεών ἐστί (= είναι αναγκαίο)
  • προσῆκόν ἐστι (= αρμόζει)
  • δεδογμένόν ἐστι (= έχει αποφασιστεί)
  • καθεστηκός ἐστι (= είναι καθορισμένο)
  • δυνατόν ἐστι (= είναι δυνατό)
γ) από αφηρημένο ουσιαστικό και το ρήμα ἐστί:
  • ἀνάγκη ἐστί (= είναι ανάγκη)
  • ὥρα ἐστί (= είναι ευκαιρία)
  • ἀκμή ἐστι (= είναι η πιο κατάλληλη στιγμή)
  • σχολή ἐστι (= υπάρχει διαθέσιμος χρόνος)
  • θέμις ἐστί (= υπάρχει νόμος / συνήθεια)
  • ἔργον ἐστί (= είναι επίπονο / δύσκολο)
  • ἔργον ἐστί τινος (= είναι καθήκον κάποιου)
  • κίνδυνός ἐστι (= υπάρχει κίνδυνος)
  • λόγος ἐστί (= λέγεται)
  • ἔθος ἐστί (= συνηθίζεται)
δ) από (τροπικό) επίρρημα και το ρήμα ἔχει:
  • ῥᾳδίως ἔχει (= είναι εύκολο)
  • ἀναγκαίως ἔχει (= είναι αναγκαίο)
  • εὖ ἔχει (= είναι καλό)
  • ἀρκούντως ἔχει (= είναι αρκετό)
  • προσηκόντως ἔχει (= είναι πρέπον)
  • αἰσχρῶς ἔχει (= είναι ντροπή)
  • καλῶς ἔχει (= είναι καλό)
  • κακῶς ἔχει (= είναι κακό)

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΩΠΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ
Το απρόσωπο ρήμα δέχεται για υποκείμενό του:
  1. Ένα απαρέμφατο π.χ. Χρή τόν ἀγαθόν πολίτην λέγειν τ' ἀληθῆ.
  2. Μια δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική,ειδική ή βουλητική πρόταση π.χ. Ἠγγέλθη ὅτι ἡττημένοι εἶεν Λακεδαιμόνιοι

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
  1. Το απαρέμφατο που εξαρτάται από απρόσωπο ρήμα,έχει ως υποκείμενο μια αιτιατική , που στη μετάφραση γίνεται ονομαστική π.χ.. Δεῖ ἡμᾶς λαβεῖν (= να πάρουμε) τά ἐνέχυρα.
  2. Τα περισσότερα απρόσωπα ρήματα συνοδεύονται από μια δοτική που ονομάζεται δοτική προσωπική.Αν αυτή η δοτική τραπεί σε αιτιατική πτώση αυτόματα έχουμε βρει το υποκείμενου του απαρεμφάτου(που ήταν το υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος)
  3. Στις απρόσωπεσ εκφράσεις πολύ συχνά παραλείπεται το ἐστί .
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ (ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

-Σύνθεση ονομάζεται η διαδικασία, με την οποία σχηματίζεται μια νέα λέξη με την ένωση των θεμάτων δύο άλλων λέξεων.
-Σύνθετες λέξεις ή σύνθετα ονομάζονται αυτές που προκύπτουν από τη διαδικασία της σύνθεσης, δηλαδή που προέρχονται από την ένωση των θεμάτων δύο άλλων λέξεων.
φίλαθλος =  φίλ-ος + άθλ-ος .

Η πρώτη και η δεύτερη λέξη ονομάζονται αντίστοιχα πρώτο και δεύτερο συνθετικό: φίλος = α΄ συνθετικό, άθλος = β΄ συνθετικό.


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:

  1. Σπάνια μια σύνθετη λέξη προέρχεται από περισσότερα από δύο συνθετικά: ωτο-ρινο-λαρυγγο-λόγος .
  2. Το α' συνθετικό μπορεί να είναι και μια άκλιτη λέξη (αριθμητικό, πρόθεση, επίρρημα, αχώριστο μόριο): οχτα-σέλιδος. 
ΕΙΔΗ

-Τα σύνθετα,ανάλογα με τη σημασία τους, χωρίζονται στις ακόλουθες κατηγορίες:

1. Παρατακτικά 
-Πρόκειται για σύνολα δύο λέξεων που ανήκουν στο ίδιο μέρος του λόγου (επίθετα, ρήματα, επιρρήματα, ουσιαστικά) και σημαίνουν ό,τι και τα δύο συνθετικά τους, όταν παρατάσσονται με το και (δηλαδή όταν μπαίνουν το ένα δίπλα στο άλλο ενωμένα με το και). Τα δύο συνθετικά μπορεί να είναι:
α. ουσιαστικά: γυναίκες + παιδιά = γυναικόπαιδα
β. επίθετα: γλυκός + ανάλατος = γλυκανάλατος
γ. ρήματα: ανάβω + σβήνω = αναβοσβήνω
δ. επιρρήματα : βόρεια + ανατολικά = βορειοανατολικά

2. Προσδιοριστικά
-Το 'α συνθετικό είναι μια κλιτή ή και άκλιτη λέξη, που λειτουργεί ως προσδιορισμός(ονοματικός ή επιρρηματικός) του β' συνθετικού. Το πρώτο συνθετικό είναι ουσιαστικό,.επίθετο,επίρρημα,πρόθεση και ο σχηματισμός γίνεται ως εξής:
α. ουσιαστικό + ουσιαστικό: τυρί + πίτα = τυρόπιτα
β. επίθετο + ουσιαστικό: πικρό + αμύγδαλο = πικραμύγδαλο.
γ. επίρρημα + ρήμα: σιγά + τραγουδώ = σιγοτραγουδώ.
δ. η πρόθεση  κατά  + επίθετο: κατά + κόκκινος = κατακόκκινος

3. Κτητικά
-Το πρώτο τους συνθετικό είναι επίθετο και το δεύτερο είναι ουσιαστικό. Αποδίδονται με τη φράση ''αυτός που έχει...'', όπου συντακτικά το β' συνθετικό είναι αντικείμενο, έχοντας ως επιθετικό προσδιορισμό το α' συνθετικό: ανοιχτόμυαλος =  αυτός που έχει ανοιχτό μυαλό.

4. Αντικειμενικά
- Το α' συνθετικό είναι ρήμα και το β' ουσιαστικό. Σε αυτή την περίπτωση το ουσιαστικό λειτουργεί σαν αντικείμενο του ρήματος: δεντροφύτευση = φυτεύουν τα δέντρα (αντικείμενο), βιβλιοπώλης = αυτός που πουλάει βιβλία (αντικείμενα) .


Η ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ : ΤΟ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟ ΦΩΝΗΕΝ

-Η σύνθετη λέξη έχει ως κατάληξη ή εκείνη του β' συνθετικού (αναβοσβήν-ω) ή διαφορετική (λυκόσκυλ-ο).
-Ανάμεσα στο θέμα του α' συνθετικού (όταν είναι κλιτό μέρος του λόγου) και στο θέμα του β' συνθετικού (όταν αυτό αρχίζει με σύμφωνο) υπάρχει ένα συνδετικό φωνήεν, συνήθως το -ο-: γυναικ-ό-παιδα.
-Το συνδετικό φωνήεν υπάρχει και όταν το α' συνθετικό είναι επίρρημα: συχν-ά + ρωτώ: συχν-ο-ρωτώ.
-Όταν το β' συνθετικό αρχίζει με φωνήεν, το συνδετικό φωνήεν συνήθως δεν υπάρχει (Δεκαπενταύγουστος), μπορεί όμως και να υπάρχει (δυτικ-ο-ευρωπαϊκός).


3