Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

ΟΙ ΟΝΟΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ

Οι προσδιορισμοί μπορεί να είναι ονοματικοί ή επιρρηματικοί.
Οι ονοματικοί αναφέρονται σε έναν άλλο όρο της πρότασης που είναι όνομα,ενώ οι επιρρηματικοί αναφέρονται σε έναν ρηματικό τύπο.


ΟΝΟΜΑΤΙΚΟΙ:
Τους διακρίνουμε σε ομοιόπτωτους και εττερόπτωτους.
Ομοιόπτωτοι είναι οι προσδιορισμοί που βρίσκονται στην ίδια πτώση με τον προσδιοριζόμενο όρο,ενώ οι εττερόπτωτοι δεν έχουν την ίδια πτώση με τον προσδιοριζόμενο όρο.

1)Αν ο ομοιόπτωτος προσδιορισμός είναι επίθετο,τότε σίγουρα είναι επιθετικός ή κατηγορηματικός προσδιορισμός.
  • Επιθετικός:Ο επιθετικός προσδιορισμός δίνει στο όνομα μια μόνιμη ιδιότητα.Για να αναγνωρίσω εύκολα τον επιθετικό προσδιορισμό μπορώ να ελέγξω το άρθρο,σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα.
προσδιορισμός           προσδιοριζόμενη λέξη
έχει άρθρο                  έχει άρθρο
δεν έχει άρθρο            δεν έχει άρθρο
έχει άρθρο                  δεν έχει άρθρο

  • Κατηγορηματικός:Ο κατηγορηματικός προσδιορισμός δίνει στο όνομα μια παροδική ιδιότητα.Ο κατηγορηματικός προσδιορισμός συνήθως δεν έχει άρθρο,αλλά έχει η προσδιοριζόμενη λέξη.Οι πιο συνηθισμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται ως κατηγορηματικοί προσδιορισμοί,όταν είναι άναρθρες, είναι οι εξής: πᾶς,ἅπας,σύμπας,ὅλος,ἄκρος,μέσος,ἔσχατος,αὐτός,μόνος,ἕκαστος.

2)Αν ο ομοιόπτωτος προσδιορισμός είναι ουσιαστικό,τότε είναι παράθεση ή επεξήγηση.


  • Παράθεση:το ουσιαστικό που τοποθετείται κοντά σε ένα άλλο ουσιαστικό ως ονοματικός ομοιόπτωτος προσδιορισμός και που παραθέτει-προσθέτει στον όρο τον οποίο προσδιορίζει ένα κύριο και γνωστό γνώρισμα.Είναι μια γενική έννοια,ενώ το ουσιαστικό που προσδιορίζει είναι μια ειδική έννοια.
π.χ. Ὁ Σωκράτης, ὁ γλύπτης, καθεύδει.
Ο γλύπτης είναι ένα ουσιαστικό,που προσδιορίζει το υποκείμενο του ρήματος ΣωκράτηςΣωκράτης είναι μια ειδική έννοια , ενώ ο γλύπτης μια γενική έννοια. Παρατηρώ ,λοιπόν,ότι στη παράθεση περνώ από το ειδικό(Σωκράτης) στο γενικό (γλύπτης).


  • Επεξήγηση:το ουσιαστικό που τοποθετείται κοντά σε ένα άλλο ουσιαστικό ως ονοματικός ομοιόπτωτος προσδιορισμός και που επεξηγεί τον όρο τον οποίο προσδιορίζει, τον εξηγεί περισσότερο.Είναι μια μερική έννοια, ενώ το ουσιαστικό που προσδιορίζει είναι μια γενική έννοια.
π.χ. Ὁ ναύαρχος, ὁ Λύσανδρος, ἐπολιόρκει τὰς Ἀθήνας.
Ο Λύσανδρος είναι ένα ουσιαστικό που προσδιορίζει το υποκείμενο του ρήματος ναύαρχοςναύαρχος είναι μια γενική έννοια ,ενώ ο Λύσανδρος μια ειδική έννοια. Παρατηρώ ,λοιπόν ,ότι στην επεξήγηση περνώ από το γενικό(ναύαρχος) στο ειδικό(Λύσανδρος).

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΜΕΣΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Στα δίπτωτα ρήματα το ένα αντικείμενα ονομάζεται αμεσο και το άλλο έμμεσο.Άμεσο είναι εκείνο ,στο οποίο μεταβαίνει άμεσα η ενέργεια του ρήματος,ενώ έμμεσο είναι εκείνο, στο οποίο μεταβαίνει έμμεσα η ενέργεια του ρήματος.
Το άμεσο και το έμμεσο αντικείμενο τα αναγνωρίζομε βάση των πτώσεων.
Βλέπε τον παρακάτω πίνακα:

ΑΜΕΣΟ                               ΕΜΜΕΣΟ
γενική                                   δοτική

αιτιατική                               δοτική/γενική

αιτιατική προσώπου             αιτιατική πράγματος/απαρέμφατο/δευτερεύουσα πρόταση

 απαρέμφατο/                       γενική/δοτική
δευτερεύουσα πρόταση











*Στην περίπτωση που έχω για αντικείμενο ένα απαρέμφατο ή μια δευτερεύουσα πρόταση θεωρώ πως έχω αιτιατική του πράγματος.


ΑΣΚΗΣΕΙΣ
  1. Λέγω υμῖν τήν ἀλήθειαν.
  2. Πληρῶ τήν ὑδρίαν ὕδατος.
  3. Ὁ διδάσκαλος διδάσκει τούς παίδας τήν ἀρετήν.
  4. Παρεχωρήσατε τῆς ἐλευθερίας τῷ Φιλλίπῳ.
  5. Λέγω ἡμῖν,ὅτι Κῦρος τέθνηκεν.
  6. Αὐτοὺς ἀπεστέρησαν βίου.
  7.  Ἀποδώσω τὰ ἡμίσεα τοῖς φίλοις.
  8.  Διδάσκει τοὺς νέους τὴν ἀρετήν. 
  9. Ἔπεισαν τους Θηβαίους βοηθεῖν
  10.  Εἶπε τῷ Ξενοφῶντι ὅτι ἀποπέμψει αὐτόν.
  11.  Ἡ ἀριθμητικὴ διδάσκει ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ.
  12.  Τῶν τιμῶν τοῖς φίλοις μεταλαμβάνομεν. 
  13.  Πρόξενος ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα. 
  14. Διογείτων ἔκρυπτεν τὴν θυγατέραν  τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρός.
  15. Ἔᾶυσαν τόν Τιμόθεον τῆς στρατηγίας.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 
  1. υμῖν: έμμεσο / ἀλήθειαν:άμεσο
  2. ὑδρίαν:άμεσο / ὕδατος:έμμεσο
  3. τούς παίδας:άμεσο / τήν άρετήν:έμμεσο
  4. τῆς ἐλευθερίας:άμεσο / τῷ Φιλλίπῳ:έμμεσο
  5.  ἡμῖν:έμμεσο / ὅτι Κῦρος τέθνηκεν:άμεσο
  6. αὐτούς:άμεσο / βίου:έμμεσο
  7. τὰ ἡμίσεα  :άμεσο  / τοῖς φίλοις:έμμεσο
  8. τοὺς νέους:άμεσο / τὴν ἀρετήν:έμμεσο
  9. τους Θηβαίους:άμεσο / βοηθεῖν:έμμεσο 
  10.  τῷ Ξενοφῶντι:έμμεσο / ὅτι ἀποπέμψει αὐτόν:άμεσο
  11.  ἡμᾶς:άμεσο / ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ:έμμεσο
  12. τῶν τιμῶν:άμεσο / τοῖς φίλοις:έμμεσο
  13. τοῦ Κλεάρχου:έμμεσο / μὴ ποιεῖν ταῦτα:άμεσο
  14.   τὴν θυγατέραν:άμεσο / τὸν θάνατον:έμμεσο
  15.   τόν Τιμόθεον:άμεσο / τῆς στρατηγίας:έμμεσο



Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΜΠΕΔΩΣΗΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ(ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

1)Να συμπληρώσετε τα κενά με το κατάλληλο τύπο του αορίστου:


  • Οἱ Πέρσαι τούς φαύλους νέους ἰσχυρῶς                  .(κολάζω)
  • Ὑμεῖς δεινά           .(πράττω)
  • Λέων τίς            ,ὥσπερ ἄνθρωπος.(βασιλεύω)
  • Οἱ στρατιῶται                                  ἐν τῇ ἐρήμῳ.(διακινδυνεύω)
  • Ἡ ἀναρχία πόλεις                           .(καταστρέφω)
  • Ἡμεῖς ἔνοχον σέ                             .(κατονομάζω)
  • Σύ δε                                   (θεραπεύω) τέχνας, ἐγώ δέ τήν ἀλήθειαν.
  • Οἱ Ἀθηναίοι                  τοῖς θεοῖς.(θύω)
  • Λέοντες                          σύν ἀνθρώποις.(ὁδεύω)
  • Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις                      προς Ἀθηναίους.(πέμπω)



Απαντήσεις:ἐκόλασαν,ἐπράξατε,ἐβασίλευσε,διεκινδύνευσαν,κατέστρεψε,κατωνομάσαμεν,ἐθεράπευσας,ἔθυσαν,ὥδευσαν,ἔπεμψαν



2)Να μεταφέρετε τα ρήματα στον άλλο αριθμό:


  • ἐγύμνασας=
  • ἔθυσαν=
  • ἔπραξε=
  • κατέγραψα=
  • διεγράψαμεν=
  • ἐπέμψατε=
  • ἔπεισαν=
  • συνέπραξε=
Απαντήσεις:ἐγυμνάσατε,ἔθυσε,ἔπραξαν,κατεγράψαμεν,διέγραψα,ἔπεμψας,ἔπεισε,συνέπραξαν


3)Να σχηματιστούν τα παρακάτω ρήματα στο α΄ ενικό αορίστου.


  • παρασκευάζομαι=
  • ἐλέγχω=
  • ὀνομάζω=
  • καλύπτομαι=
  • έλπίζω=
  • κινδυνεύω=
  • στρατεύομαι=
  • ἀθροίζω=
  • ἀγωνίζομαι=
  • ψεύδομαι=
  • ἀπαλλάτω=
Απαντήσεις;παρεσκευασάμην,ἤλεγξα,ὠνόμασα,ἐκαλυψάμην,ἤλπισα,ἐκινδύνευσα,ἐστρατευσάμην,ἤθροισα,ἠγωνισάμην,ἐψευσάμην,ἀπήλλαξα




ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ (ΑΡΧΑΙΑ)

Ο αόριστος είναι ένας παρελθοντικός χρόνος.
Όπως και ο παρατατικός , για να σχηματιστεί χρειάζεται πριν το θέμα του ρήματος αύξηση,χρονική ή συλλαβική,όπως ήδη έχει αναφερθεί στην ενότητα του παρατατικού.
Όπως και ο μέλλοντας χρειάζεται πριν τη κατάληξη την προσθήκη ενός -σ. Όταν το ρήμα είναι φωνηεντόληκτο δεν έχουμε πρακτικά κανένα πρόβλημα στο σχηματισμό.Εάν ,όμως, είναι συμφωνόληκτο θα πρέπει να κάνουμε τις αλλαγές του τελευταίου συμφώνου του θέματος του ρήματος,όπως στο πινακάκι που έχουμε παραθέσει στην ενότητα του μέλλοντα.

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
ἐλυ-σ-α               ἔγρα-ψ-α (φ+σ)         ἐπότι-σ-α  (ζ+σ)          ἔπρα-ξ-α    (ττ+σ)
ἔλυ-σ-ας             ἔγρα-ψ-ας                  ἐπότι-σ-ας                   ἔπρα-ξ-ας
ἔλυ-σ-ε               ἔγρα-ψ-ε                    ἐπότ-σ-ε                      ἔπρα-ξ-ε
ἐλύ-σ-αμεν         ἐγρά-ψ-αμεν              ἐποτί-σ-αμεν               ἐπρά-ξ-αμεν
ἐλύ-σ-ατε           ἐγρά-ψ-ατε                ἐποτί-σ-ατε                  ἐπρά-ξ-ατε
ἔλυ-σ-αν            ἔγρα-ψ-αν                  ἐπότι-σ-αν                   ἔπρα-ξ-αν


ΜΕΣΗ ΦΩΝΗ
ἐλυ-σ-άμην            ἐγρα-ψ-άμην             ἐποτι-σ-άμην          ἐπρα-ξ-άμην
ἐλύ-σ-ω                 ἐγρά-ψ-ω                   ἐποτί-σ-ω               ἐπρά-ξ-ω
ἐλύ-σ-ατο              ἐγρά-ψ-ατο                ἐποτί-σ-ατο            ἐπρά-ξ-ατο
ἐλυ-σ-άμεθα          ἐγρα-ψ-άμεθα           ἐποτι-σ-άμεθα        ἐπρα-ξ-άμεθα
ἐλύ-σ-ασθε            ἐγρά-ψ-ασθε             ἐποτί-σ-ασθε          ἐπρά-ξ-ασθε
ἐλύ-σ-αντο            ἐγρά-ψ-αντο              ἐποτί-σ-αντο          ἐπρά-ξ-αντο




Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

ΟΙ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

Κάθε υποθετική πρόταση ακολουθείται πάντοτε και από μια άλλη πρόταση, συνήθως κύρια, και δημιουργεί μαζί της μια λογική ενότητα , στα πλαίσια της οποίας εκφράζεται η σχέση : προϋπόθεση/αίτιο > συνέπεια/αποτέλεσμα.
Η λογική αυτή ενότητα καλείται υποθετικός λόγος και τα δυο μέρη,από τα οποία απαρτίζεται , καλούνται αντίστοιχα υπόθεση και απόδοση.
Οι υποθετικοί λόγοι διακρίνονται, ανάλογα με τη σημασία που εκφράζει ο συλλογισμός , σε έξι βασικά είδη , τα οποία εκφέρονται με διαφορετικούς τρόπους.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ
Αν η σχέση που εκφράζεται με τον υποθετικό λόγο θεωρείται από την πλευρά του ομιλητή ως κάτι πραγματικό, τότε ο υποθετικός λόγος εκφέρεται ως εξής:
Υπόθεση : εἰ + οριστική οποιουδήποτε χρόνου
Απόδοση : οποιαδήποτε έγκλιση

ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
Αν η σχέση που εκφράζεται με τον υποθετικό λόγο θεωρείται ότι είναι κάτι αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα , τότε ο υποθετικός λόγος εκφέρεται ως εξής:
Υπόθεση : εἰ + οριστική παρελθοντικού χρόνου
Απόδοση : δυνητική οριστική

ΤΟ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟ
 Εκφράζει μια πράξη που σύμφωνα με την κρίση του ομιλητή πρόκειται να επακολουθήσει, εφόσον τεθεί μια προϋπόθεση.
Υπόθεση: ἐάν/ἄν/ἤν +υποτακτική
Απόδοση: οριστική μέλλοντα ή ισοδύναμη έκφραση(προστακτική/δυνητική ευκτική)

Η ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εκφράζει μια πράξη που ο ομιλητής θεωρεί ότι θα επαναλαμβάνεται αόριστα στο παρόν και στο μέλλλον.
Υπόθεση: ἐάν/ἄν/ἤν + υποτακτική
Απόδοση: οριστική ενεστώτα ή ισοδύναμη έκφραση(γνωμικός αόριστος)

Η ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ
Εκφράζει μια πράξη που κατά τον ομιλητή είναι δυνατόν να γίνει, χωρίς να τον ενδιαφέρει τελικά αν θα πραγματοποιηθεί.
Υπόθεση: εἰ + ευκτική
Απόδοση: δυνητική ευκτική (ή σπανίως με  οριστική αρκτικού χρόνου)

Η ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Εκφράζει μια πράξη που κατά τον ομιλητή επαναλαμβανόταν στο παρελθόν.
Υπόθεση: εἰ +ευκτική 
Απόδοση: οριστική παρατατικού ή δυνητική οριστική αορίστου 

ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1)Να συμπληρώσετε τα κενά με τους κατάλληλους τύπους των ρημάτων που είναι στη παρένθεση:
  • Εἰ οἱ πολῖται                  (ὁμονοω) ἀλλήλοις, εὐνομουμένη γίγνοιτο ἄν ἡ πόλις.
  • Ἐάν τοῦτον ἀποκτείνητε,             (βλάπτω) ὑμάς αὐτούς.
  • Ἐάν τὰ ἀγαθά               (πράττω),χαρὰν μεγάλην τῇ μητρὶ καὶ τῷ πατρὶ παρέχομεν.
  • Εἰ μὴ εἴχομεν ὀφθαλμούς, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν                (εἰμί).
  • Εἰ πάντες οἱ ἄνθρωποι ἀλλήλους                  (φιλῶ), κάλλιστος ἂν ἦν ὁ βίος.
  • Εἰ τις ἀδικεῖ καὶ ἐπιορκεῖ καὶ ψεύδεται, οὐ                 (δύναμαι) εὐδαιμονεῖν.
  • Ἤν ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος,οὐδεὶς                      (βούλομαι) θνῄσκειν.
  • Εἴ τις ἐν Λακεδαίμονι ποιοίη τι φαῦλον, οὗτος                 (δοκεῖ) ἀχρεῖος εἶναι.

2)Αφού αναγνωρίστε το είδος του υποθετικού λόγου στο πρώτο και δεύτερο παράδειγμα της άσκησης ένα,να το τρέψετε στα άλλα είδη κάνοντας τις κατάλληλες μετατροπές.


3)Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα και ανάγνωρίστε τους υποθετικούς λόγους:

Παρέταττε δὲ αὐτοὺς αὐτὸς ὁ βασιλεὺς ἐφ' ἅρματος παρελαύνων καὶ τοιάδε παρεκελεύετο: Ἄνδρες Ἀσσύριοι , νῦν δεῖ ἄνδρας ἀγαθοὺς εἶναι· εἰ νικήσετε , ἁπάντων τούτων ὑμεῖς , ὥσπερ πρόσθεν, κύριοι ἔσεσθαι· εἰ δ' ἡττηθήσεσθε , ταῦτα πάντα οἱ πολέμιοι λήψονται. Ἅτε οὖν νίκης ἐρῶντες μένοντες μάχεσθε. Εἴ τις μὲν ζῆν βουλόμενος φεύγειν ἐπιχειρεῖ , οὗτος μῶρός έστιν είδὼς ὅτι οἱ μὲν νικῶντες σῴζονται, οἱ δὲ φεύγοντες ἀποθνῄσκουσι. Εἴ τις δὲ χρημάτων ἐπιθυμῶν ἧτταν προσίεται, οὗτος προδότης τῆς ἑατοῦ πατρίδος ἐστίν.
                                                                    (Ξενοφῶντος Κύρου Παιδεία,Γ΄,ΙΙΙ,44-45,διασκευή) 

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

ΑΣΚΗΣΗ ΑΠΡΟΣΩΠΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

1)Να συνταχθούν πλήρως οι παρακάτω προτάσεις.

  •  Ὁμολογεῖται Κῦρον Μανδάνης γενέσθαι.

  • Τί χρη παθεῖν τόν ἐκλιπόντα τήν πατρίδαν;

  • Δεῖ τιθέναι νόμους και ζῆν κατά νόμους.

  • Λέγεται τούς Ἀθηναίους διά Περικλέα βελτίους γεγονέναι.

  • Εἰκός ἐστίν αὐτούς βελτίους γίγνεσθαι.

  • Ἠγγέλθη αὐτῷ ὄτι Μέγαρα ἀφέστηκεν.

  • Δεῖ ὑμᾶς τοῖς ἄρχουσι πείθεσθαι.

  • Φύσιν πονηράν μεταβαλεῖν οὐ ῥάδιον.

  • Προσήκει τούτους εὐδαιμονεστάτους ἡγεῖσθαι.

  • Δῆλον ἦν ὄτι οἱ νικῶντες οὐδένα ἄν ἀπόκτείνειαν.

Η ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


Τα ρήματα ανάλογα με το υποκείμενο που δέχονται διακρίνονται σε απρόσωπα και προσωπικά.
  • Προσωπικά είναι εκείνα που δέχονται για υποκείμενό τους μια αντωνυμία η΄ένα όνομα που φανερώνει το α΄,β΄,γ΄ πρόσωπο ενικού η΄πληθυντικού . π.χ γράφω,πράττετε,ἑάλω 
  • Απρόσωπα ονομάζονται εκείνα που δεν δέχονται για υποκείμενό τους κάποιο πρόσωπο του λόγου.
ΤΑ ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΑ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΡΗΜΑΤΑ
Αποκλειστικώς απρόσωπα ρήματα είναι μόνο το χρὴ(= πρέπει, είναι ανάγκη) και το ἔξεστι (= είναι δυνατό, επιτρέπεται).
Τα υπόλοιπα προέρχονται από προσωπικά ρήματα:
α) ενεργητικά, όπως:
  • δοκεῖ (= φαίνεται, νομίζεται, θεωρείται)
  • δεῖ, πρέπει, προσήκει (= πρέπει, επιβάλλεται, αρμόζει)
  • ἔνεστι, πάρεστι, ἔστιν (= είναι δυνατό)
  • μέλλει (= πρόκειται)
  • σημαίνει (= δίνεται σημείο)
  • μέλει τινί (= ενδιαφέρει κάποιον)
  • δηλοῖ (= είναι φανερό)
  • φιλεῖ (= συνηθίζεται)
  • διαφέρει (= υπάρχει διαφορά)
  • παρέχει (= παρουσιάζεται ευκαιρία)
  • ἔοικε (= φαίνεται)
  • προχωρεῖ (= πάει καλά)
  • λυσιτελεῖ, συμφέρει (= συμφέρει)
  • ἐγχωρεῖ (= είναι δυνατό, επιτρέπεται)
  • ἀρκεῖ (= είναι αρκετό)
β) παθητικά, όπως:
  • λέγεται, ἀγγέλλεται, θρυλεῖται, ἄδεται, (= λέγεται, διαδίδεται)
  • ὁμολογεῖται (= αναγνωρίζεται)
  • νομίζεται (= θεωρείται)
  • ἐπέρχεταί τινι, παρίσταταί τινι (= έρχεται στο νου κάποιου)
  • εἴμαρται (= είναι πεπρωμένο, είναι ορισμένο από τη μοίρα)
  • ἁμαρτάνεται (= γίνεται σφάλμα)
  • εἰκάζεται (= συμπεραίνεται)
  • ὥρισται (= είναι καθορισμένο)
  • ἐνδέχεται, ἐγγίγνεται (= είναι ενδεχόμενο)
  • προβεβούλευται (= έχει βγει προκαταρτική απόφαση)
  • ἐγγίγνεται (= επιτρέπεται)

Οι απρόσωπες εκφράσεις σχηματίζονται:
α) από ουδέτερο επιθέτου και το ρήμα ἐστί:
  • ῥᾴδιόν ἐστι (= είναι εύκολο)
  • οἷόν τ΄ἐστι (= είναι δυνατό)
  • δῆλόν ἐστι (= είναι φανερό)
  • δεινόν ἐστι (= είναι φοβερό)
  • προσῆκόν ἐστι (= είναι πρέπον)
  • χαλεπόν ἐστι (= είναι δύσκολο)
  • ἀγαθόν ἐστι (= είναι καλό)
  • πλημμελές ἐστι (= είναι ανάρμοστο)
β) από ουδέτερο μετοχής και το ρήμα ἐστί:
  • εἰκός ἐστι (= είναι φυσικό)
  • χρεών ἐστί (= είναι αναγκαίο)
  • προσῆκόν ἐστι (= αρμόζει)
  • δεδογμένόν ἐστι (= έχει αποφασιστεί)
  • καθεστηκός ἐστι (= είναι καθορισμένο)
  • δυνατόν ἐστι (= είναι δυνατό)
γ) από αφηρημένο ουσιαστικό και το ρήμα ἐστί:
  • ἀνάγκη ἐστί (= είναι ανάγκη)
  • ὥρα ἐστί (= είναι ευκαιρία)
  • ἀκμή ἐστι (= είναι η πιο κατάλληλη στιγμή)
  • σχολή ἐστι (= υπάρχει διαθέσιμος χρόνος)
  • θέμις ἐστί (= υπάρχει νόμος / συνήθεια)
  • ἔργον ἐστί (= είναι επίπονο / δύσκολο)
  • ἔργον ἐστί τινος (= είναι καθήκον κάποιου)
  • κίνδυνός ἐστι (= υπάρχει κίνδυνος)
  • λόγος ἐστί (= λέγεται)
  • ἔθος ἐστί (= συνηθίζεται)
δ) από (τροπικό) επίρρημα και το ρήμα ἔχει:
  • ῥᾳδίως ἔχει (= είναι εύκολο)
  • ἀναγκαίως ἔχει (= είναι αναγκαίο)
  • εὖ ἔχει (= είναι καλό)
  • ἀρκούντως ἔχει (= είναι αρκετό)
  • προσηκόντως ἔχει (= είναι πρέπον)
  • αἰσχρῶς ἔχει (= είναι ντροπή)
  • καλῶς ἔχει (= είναι καλό)
  • κακῶς ἔχει (= είναι κακό)

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΩΠΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ
Το απρόσωπο ρήμα δέχεται για υποκείμενό του:
  1. Ένα απαρέμφατο π.χ. Χρή τόν ἀγαθόν πολίτην λέγειν τ' ἀληθῆ.
  2. Μια δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική,ειδική ή βουλητική πρόταση π.χ. Ἠγγέλθη ὅτι ἡττημένοι εἶεν Λακεδαιμόνιοι

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
  1. Το απαρέμφατο που εξαρτάται από απρόσωπο ρήμα,έχει ως υποκείμενο μια αιτιατική , που στη μετάφραση γίνεται ονομαστική π.χ.. Δεῖ ἡμᾶς λαβεῖν (= να πάρουμε) τά ἐνέχυρα.
  2. Τα περισσότερα απρόσωπα ρήματα συνοδεύονται από μια δοτική που ονομάζεται δοτική προσωπική.Αν αυτή η δοτική τραπεί σε αιτιατική πτώση αυτόματα έχουμε βρει το υποκείμενου του απαρεμφάτου(που ήταν το υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος)
  3. Στις απρόσωπεσ εκφράσεις πολύ συχνά παραλείπεται το ἐστί .